Για πολλούς είναι ένα από τα πιο όμορφα πουλιά που μπορεί να συναντήσει κανείς στην ελληνική φύση. Όμως το χαριτωμένο, καρδιόσχημο πρόσωπό της δεν αρκούσε για να την απαλλάξει από τη βαριά προκατάληψη των ανθρώπων. Τα τελευταία χρόνια, χάρη στις προσπάθειες πολλών επιστημόνων, η τυτώ μάς ξανασυστήνεται, αυτή τη φορά ως «ο φίλος του αγρότη», εξαιτίας… του αυστηρού της διαιτολογίου.
Η τυτώ (ή πεπλόγλαυκα) δεν θεωρείται απειλούμενο είδος στη χώρα μας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η εξάπλωσή της περιορίζεται συνεχώς. Ο Βασίλης Μποντζώρλος, διδάκτωρ οικολογίας και άγριας πανίδας, έχει αφιερώσει την επιστημονική αλλά και την… πραγματική του ζωή για να αποκαταστήσει τη φήμη αυτού του πανέμορφου, πλην παρεξηγημένου είδους. «Είναι ένα είδος ανθρωπόφιλο, άμεσα συνδεδεμένο με την ανθρώπινη παρουσία, το οποίο φωλιάζει σε παλιά, εγκαταλελειμμένα σπίτια και αποθήκες. Η προκατάληψη που υπάρχει απέναντί της οφείλεται στον συριγμό που βγάζει όταν αμύνεται και είναι… σχεδόν απόκοσμος. Επειδή λοιπόν παλιά έμενε και σε σοφίτες και στις στέγες σπιτιών που κατοικούνταν, υπήρχαν πολλές δεισιδαιμονίες, πως όταν ακούγεται, κάποιος θα πεθάνει και την έλεγαν χαροπούλι ή κλαψοπούλι».
Συνεχίστε την ανάγνωση του άρθρου εδώ.
